Soms en vaak toch nog onbewust weer even te ongeduldig verlangend naar die bekende, gewenste balans.
Een rijkdom mijn ervaringen die ik heb opgedaan in de beoefening van yoga, tantra, psychologie, ACT.
Nu de uitdaging om vanuit dit nu juist te accepteren wat is en wat niet is. I.p.v. te denken dat het daarom bij mij anders is dan bij de ander.
Kan ik zelf gaan doen wat ik een ander adviseer, daarmee mezelf voeden?
Kan ik beginnen bij mezelf; mezelf geven wat ik verlang. Daarmee minder drukkend naar de ander zijn?
Lukt het me te vertrouwen en daarmee de gedachten vanuit angst over bepaalde aspecten in de toekomst meer te laten gaan.
Nu hier in dit weer vrede vinden.
Kan ik mijn wensen voor de beoefening van yoga zo klein laten zijn zodat ik vanuit daar weer yoga kan zijn?
Er zijn identificaties die plaatjes creëren waar ik niet aan kan voldoen.
Poeh, steeds weer zien. Soms door hulp van anderen. Steeds weer loslaten. Wijzer zijn.
Vanuit daar weer op het gewenste pad.
Grappig toch die tegenstelling.
Loslaten en vanuit juist weer op weg zijn.
Comments